Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Παλίο αλλά καλό:
Του Διονύση Γουσέτη

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, τούτο είναι το τελευταίο σημείωμα της χρονιάς. Η «Αυγή» δεν θα κυκλοφορήσει το επόμενο Σάββατο. Η στήλη λοιπόν, πιστή στην χριστουγεννιάτικη παράδοσή της θα κλείσει τη χρονιά με ένα παραμύθι. Τα παραμύθια, όπως ξέρουμε, είναι κείμενα για προβληματισμό, ηθικό δίδαγμα και σχολιασμό. Τούτο το παραμύθι το έδωσε ο καθηγητής οικονομίας του πανεπιστημίου Νότιας Ντακότα Thomas Davies στους τελειόφοιτους φοιτητές του, για να το σχολιάσουν. Ο ίδιος απέφυγε να σχολιάσει την αξία του, ως μοντέλο της λειτουργίας της φορολογικής πολιτικής. Θέλησε να δώσει στα παιδιά την ευκαιρία να αναπτύξουν αμερόληπτα την κριτική σκέψη τους. Σκέφτηκα ότι κάποιοι αναγνώστες θα επιθυμούσαν να μετάσχουν στον προβληματισμό του. Ιδού λοιπόν:

Δέκα γνωστοί έτρωγαν κάθε βράδυ στην ταβέρνα. Ήσαν δίκαιοι άνθρωποι. Γι’ αυτό είχαν συμφωνήσει να πληρώνουν όλοι μαζί, ως ομάδα, το φαγητό τους, σύμφωνα με τον τρόπο που πληρώνουν και τους φόρους τους. Έτσι, ο λογαριασμός, που ήταν 100 ευρώ, πληρωνόταν ως εξής: οι πρώτοι τέσσερις -οι φτωχότεροι- δεν πλήρωναν τίποτα. Ο πέμπτος πλήρωνε 1 ευρώ, ο έκτος 3 ευρώ, ο έβδομος €7, ο όγδοος €12, ο ένατος €18 και ο δέκατος -ο πλουσιότερος- 59 ευρώ.

Μετά από καιρό, ο ταβερνιάρης, ευχαριστημένος από τη σταθερή αυτή πελατεία και με στόχο να τους κρατήσει πελάτες, τους ανακοίνωσε ότι από σήμερα τους κάνει έκπτωση 20% και ότι, συνεπώς, ο λογαριασμός τους θα ήταν 80 ευρώ. Οι δέκα δέχτηκαν με ευχαρίστηση την έκπτωση και επέμειναν στην απόφασή τους να πληρώνουν όπως πληρώνουν τους φόρους τους. Κάθησαν λοιπόν να κατανείμουν μεταξύ τους την ελάφρυνση της υποχρέωσής τους. Για τους τέσσερις πρώτους δεν υπήρχε πρόβλημα: θα συνέχιζαν να τρώνε δωρεάν. Αλλά πώς θα μοιραζόταν το «κέρδος» (μπορείτε να το αποκαλέσετε και φορολογική ελάφρυνση) των €20 ανάμεσα στους υπόλοιπους έξη, με τρόπο που το κομμάτι που αναλογεί στον καθένα να είναι δίκαιο;

Διαίρεσαν το ποσόν της ελάφρυνσης με το έξη και βρήκαν 3.33 ευρώ. Όμως, αν αφαιρούσαν αυτό το ποσόν από το ρεφενέ καθενός, θα προέκυπτε ότι δυο ανάμεσά τους, όχι μόνο θα έτρωγαν δωρεάν, αλλά θα έβγαζαν και λεφτά από πάνω σε κάθε γεύμα. Ο ταβερνιάρης τους είπε ότι η μείωση πρέπει να γίνει όχι ποσοστιαία, αλλά αναλογικά και προθυμοποιήθηκε να την υπολογίσει για λογαριασμό τους. Μετά από λίγο, τους έφερε το λογαριασμό, που ήταν ο ακόλουθος: ο πέμπτος έμπαινε και αυτός στη δωρεάν σίτιση, μαζί με τους τέσσερις πρώτους. Ο έκτος θα πλήρωνε 2 ευρώ (αντί 3), ο έβδομος 5 ευρώ (αντί 7), ο όγδοος 9 ευρώ (αντί 12), ο ένατος 12 ευρώ (αντί 18) και ο δέκατος 52 ευρώ (αντί 59).

Αφού πλήρωσαν το λογαριασμό, οι φίλοι μας βγήκαν από την ταβέρνα. Εκεί άρχισε ο καυγάς.

«Εγώ κέρδισα μόνο ένα από τα 20 ευρώ», διαμαρτυρήθηκε ο έκτος. «Ενώ ο δέκατος κέρδισε 7. Και επιπλέον είναι πλουσιότερος. Αυτό λέγεται αδικία».

«Έτσι είναι», αναφώνησε και ο πέμπτος. Ένα ευρώ κέρδισα μόνο κι εγώ.

«Αλήθεια λένε», φώναξε ο έβδομος. Γιατί αυτός να κερδίσει 7 ευρώ κι εγώ μόνο δυο; Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι».

«Για μισό λεπτό», ούρλιαξαν οι τέσσερις πρώτοι. «Εμείς δεν πήραμε τίποτα. Το σύστημα εκμεταλλεύεται κυρίως τους φτωχότερους».

Τα πράγματα οξύνθηκαν τόσο που οι εννέα περικύκλωσαν τον δέκατο και άρχισαν να τον χτυπούν. Το επόμενο βράδυ ο δέκατος δεν εμφανίστηκε στην ταβέρνα. Οι εννέα έφαγαν χωρίς αυτόν. Όταν όμως ήρθε ο λογαριασμός, ανακάλυψαν ότι η απουσία του ήταν καθοριστική. Έλειπαν 52 ευρώ για να συμπληρωθεί ο λογαριασμός. Ήταν όμως αργά. Ο δέκατος είχε πάει να φάει στη γειτονική ταβέρνα. Ας πούμε, στη Βουλγαρία, όπου το περιβάλλον είναι φιλικότερο.

«Για όσους καταλαβαίνουν», έγραψε ο καθηγητής στο τέλος του παραμυθιού, «δεν χρειάζεται εξήγηση. Για όσους δεν καταλαβαίνουν, δεν είναι δυνατή καμία εξήγηση. Δυνατός είναι μόνο ο σχολιασμός».


Διονύσης Γο

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

O ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΚΑ

Αναδημοσίευση από http://www.market-talk.net/index.php/id/10472
Εθνικό σύστημα υγείας
Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι, πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.
Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies. Και ρώτησε: «Λίγη ακόμη σάλτσα βύσσινου;» και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!» και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με σαντιγί!». Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά.
Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το σώμα της  όπως άρεσε στον άνδρα.
image

Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι και από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε. Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46.
Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!»
Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά. Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.
Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο οποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!»
Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σε βούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου. Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.
Έτσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσει μερικά κιλά με την άθληση.
Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση και τα DVD μαζί με τα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ. Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνη και άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.
Έτσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο και γεμάτη θρεπτικές ουσίες.
Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια τα οποία τηγάνησε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι. Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη
Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουν προλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.
Και ο σατανάς έφερε τα Goodys και το τσίζμπουργκερ των 99 λεπτών.
Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»
Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!»
Kαι είπε ο σατανάς: «Έτσι μπράβο!» Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα.
Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ πάς της καρδιάς.
Και ο σατανάς δημιούργησε το Ε.Σ.Υ. και το Ι.Κ.Α.!!!

George Billinis

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ήταν ο Γκάντι λαϊκιστής;

Ο Βενιζέλος από το βήμα της ΔΕΘ, ανακοίνωσε πως θα φορολογηθεί όποιος έκανε το λάθος κάποια στιγμή να αποκτήσει σπίτι. Πράγμα που σημαίνει ότι η γιαγιά μου στο χωριό που ζει με 350 ευρώ από τη σύνταξή της, θα πρέπει να μην φάει για ένα με δύο μήνες για να πληρώσει (και αυτό με τους μετριότερους υπολογισμούς, εφόσον μιλάμε για ένα μικρό σπίτι στην επαρχία).
 Και επειδή ως εύστροφος άνθρωπος που είναι, υποψιάστηκε ότι η γιαγιά θα το πάρει στραβά (βλέποντας την εξαγγελία του μέτρου από ένα ευτραφή υπουργό με παχυλό μισθό), εξήγγειλε και το αναγκαίο αντίμετρο. Περικοπή ενός μηνιαίου μισθού από κάθε αιρετό. Με πρώτο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και φυσικά τον ίδιο. Οποία θυσία! Πρόκειται για αιματηρή παραχώρηση εκ μέρους της ηγεσίας μας, και έμπρακτη συμπαράσταση προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Ας πάμε τώρα κάμποσες δεκαετίες πίσω, κάμποσα χιλιόμετρα μακριά και περίπου 100 κιλά προς τα κάτω.
Πριν από περίπου 100 χρόνια, οι Ινδοί είχαν την τύχη να έχουν ανάμεσά τους τον Γκάντι.
Ο Γκάντι πάντα ταξίδευε με το τρένο (όπως και η πλειοψηφία των Ινδών της εποχής) στην τρίτη θέση, με μία και μοναδική εξαίρεση, όταν τον εμπόδισε μια αναπάντεχη ασθένεια. «Οι επιβάτες της τρίτης θέσης αντιμετωπίζονται σαν πρόβατα» παραπονιέται στην αυτοβιογραφία του. Εκεί περιγράφει και ένα συνηθισμένο ταξίδι με τρένο στην Ινδία της εποχής: οι επιβάτες πετούν σκουπίδια στο πάτωμα του κουπέ, φτύνουν παντού και φωνάζουν ασταμάτητα.
Όταν λοιπόν τον ρώτησαν γιατί ταξιδεύει στην τρίτη θέση, αυτός απάντησε γεμάτος ταπεινότητα «Επειδή δεν υπάρχει τέταρτη». Επρόκειτο για τον ίδιο άνθρωπο που ντυνόταν μόνο με ένα τραχύ πανί και σανδάλια, επειδή οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν είχαν την δυνατότητα να φορέσουν περισσότερα. Εφόσον ο τελευταίος, ο φτωχότερος συμπολίτης του δεν είχε μεγαλύτερες δυνατότητες, και ο ίδιος δεν επέτρεπε στον εαυτό του μεγαλύτερη πολυτέλεια.
Ήταν ο Γκάντι λαϊκιστής;
 Μπορεί και να ήταν. Ακούγοντας τους έλληνες βουλευτές να μιλούν για «φθηνό λαϊκισμό» κάθε φορά που γίνεται λόγος για περικοπή στο μισθό τους, ο Γκάντι ήταν πολιτικάντης της πλάκας ο οποίος με λαϊκίστικα μέτρα και τεχνάσματα επιχειρούσε να προσεταιριστεί το λαό.
Όπως και να χει πάντως ο Γκάντι  τα κατάφερε. Ο λαός τον αγάπησε, (από εκεί και το δημοφιλές παρωνύμιο Μαχάτμα - στα ινδικά σημαίνει «μεγάλη ψυχή»), τον ακολούθησε και κατάφερε να ανατρέψει την μεγαλύτερη αυτοκρατορία της εποχής.
Η πολιτική δεν πρέπει να είναι μέσω πλουτισμού αλλά προσφοράς. Και ο πολιτικός πρέπει να είναι ο πρώτος που θα δίνει το παράδειγμα. Γι’ αυτό και ο μισθός του ΚΑΘΕ πολιτικού (από τον τελευταίο Δήμαρχο μέχρι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον κατώτατο μισθό που ισχύει στην Ελλάδα. Εφόσον ορίζεται δια νόμου ότι ο κατώτατος μισθός είναι 600 ευρώ (ή όσο και να είναι), και υπάρχουν άνθρωποι που καλούνται να ζήσουν με αυτό το μισθό, οι πολιτικοί θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που πρέπει να κληθούν να ζήσουν με αυτό το μισθό. Εάν κάποτε γίνουμε Σουηδία, και ο κατώτατος μισθός φθάσει τα 2000 ευρώ, να αναπροσαρμοστεί αναλόγως και ο μισθός των πολιτικών.
Εάν πιστεύουν ότι το ποσό αυτό δεν τους αρκεί για να ζήσουν την οικογένειά τους, ή για να ασκήσουν απερίσπαστοι τα καθήκοντά τους, να παραιτηθούν. Δεν είναι δυνατόν να ψηφίζεις ένα νόμο όταν δεν δέχεσαι να εφαρμοστεί πρώτα πάνω σου. Εάν δεν είναι ικανοί να ζήσουν με το ποσό που ζει ο φτωχότερος εργαζόμενος, τότε δεν είναι ικανοί να τον εκπροσωπούν.
Δεν αρνούμαι την πληρωμή όλων των εξόδων τους. Κινητά, γραφεία, προσωπικούς υπαλλήλους, συμβούλους, φαγητό, αυτοκίνητο κλπ. Ότι ξοδεύουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους (και μόνο) να το επιβαρυνθεί ο φορολογούμενος. Ως εκεί όμως. Ο μισθός τους, θα είναι ο μισθός του φτωχότερου Έλληνα, από το υστέρημα του οποίου μισθοδοτούνται οι ίδιοι.
Θα δούμε τότε ποιος θέλει να προσφέρει και ποιος να τα κονομήσει.
Μπορεί να είναι η πιο λαϊκίστικη πρόταση. Προτιμώ όμως ένα λαϊκιστή του επιπέδου του Γκάντι, παρά ένα πραγματιστή και δήθεν ηγέτη του επιπέδου του Βενιζέλου.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Το τζαμί και τα ψέματα του Άδωνη για τους αρχαίους

Αναδημοσίευση από http://sarantakos.wordpress.com/2011/09/09/adoliar/
Στο γράψιμο του άρθρου αυτού καθοριστική βοήθεια είχα από τον εκλεκτό φίλο π2, σε σχέση με την τεκμηρίωση για τις λατρείες ξένων θεοτήτων.
Ψηφίστηκε προχτές στη Βουλή η τροπολογία για την ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους στον Βοτανικό, κάτι που δημιουργεί την ελπίδα (αλλά μη βιαστείτε να χαρείτε) ότι θα πάψει κάποτε αυτό το όνειδος, να μην έχει δηλαδή η Αθήνα έναν αξιοπρεπή ναό για τις εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους κατοίκους της. Πολλοί επικριτές της ανέγερσης συνέδεσαν το τζαμί με τους μετανάστες, μάλιστα ο Άδωνης Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ επιστράτευσε το αφοπλιστικής ευήθειας επιχείρημα ότι αν αποκτήσει η Αθήνα τζαμί τότε θα γεμίσει μουσουλμάνους μετανάστες, διότι ο άλλος, ο Αφγανός ή ο Πακιστανός έστω, μόλις πληροφορηθεί ότι μπήκε ο θεμέλιος λίθος του τεμένους, θα σπεύσει να πουλήσει τα υπάρχοντά του για να εξοικονομήσει τα ναύλα, λες και αυτό τον εμπόδιζε ως τώρα. Ωστόσο, το επιχείρημα του Άδωνη καταρρέει αν σκεφτούμε ότι ο ίδιος καταγγέλλει εδώ και τόσα χρόνια την πλημμυρίδα των μεταναστών –χωρίς να υπάρχει το τζαμί. Οπότε, όπως η ανυπαρξία τζαμιού δεν εμπόδισε τους προηγούμενους έτσι και η ύπαρξή του δεν θα τραβήξει επόμενους –άλλοι είναι οι παράγοντες που αναγκάζουν κάποιον να ξενιτευτεί. Και θυμίζω ότι οι παππούδες μας πήραν τις στράτες και τα πέλαγα κι έφυγαν μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι, στη Γερμανία και στην Αμερική χωρίς να υπάρχει ελληνορθόδοξος ναός εκεί που θα πήγαιναν. Μόλις πήγαν και αποκαταστάθηκαν και ρίζωσαν, τότε έχτισαν και ναούς –επειδή ευτυχώς στις καινούργιες τους πατρίδες δεν βρήκαν ρατσιστές σαν τον Άδωνη.
Αλλά ξεφεύγω από το θέμα μου –διότι αυτό που ήθελα να πω είναι ότι τζαμί έπρεπε να υπάρχει στην Αθήνα εντελώς άσχετα από τους μετανάστες, πολλοί από τους οποίους πράγματι είναι μωαμεθανοί μουσουλμάνοι. Ξεχνάει ο Άδωνης ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες που κατοικούν στο Λεκανοπέδιο, είτε Πομάκοι του Γκαζιού και των Σφαγείων, είτε Άραβες που ήρθαν για φοιτητές και έμειναν και έχουν κάνει οικογένειες εδώ,  είτε Έλληνες που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ. Αυτοί τάχα είναι βήτα κατηγορίας πολίτες; Δεν δικαιούνται έναν αξιοπρεπή ναό; Όμως, για το τζαμί δεν θα γράψω περσότερα, επειδή υπάρχουν άλλοι απείρως αρμοδιότεροι από εμένα –εγώ περιορίζομαι να ευχηθώ (αν και πάντα κρατάω μικρό καλάθι) να λείψει το άγος της μισαλλοδοξίας που βαραίνει σήμερα πάνω από την Αθήνα. Αν θέλετε μπορείτε στα σχόλια να πείτε την άποψή σας για το τζαμί (ένα παράπλευρο ερώτημα είναι αν πρόκειται για κίνηση αντιπερισπασμού εκ μέρους της κυβέρνησης· ένα άλλο είναι αν θα έπρεπε οι ίδιοι οι πιστοί να πληρώσουν την ανέγερση)· εγώ όμως στη συνέχεια του άρθρου μου θα ασχοληθώ με ένα (ακόμα) μεγάλο ψέμα που ξεστόμισε ο Άδωνης Γεωργιάδης στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το τέμενος.

Συγκεκριμένα, ο τηλεβιβλιοπώλης βουλευτής του ΛΑΟΣ είπε (αντιγράφω από τα πρακτικά της Βουλής): Πρώτα από όλα χρωστάω μία απάντηση, πολύ σύντομη, στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Μαρκόπουλο, ο οποίος έκανε το συγκλονιστικό για πολλοστή φορά λάθος να εμπλέξει την ελληνική ιστορία, την ελληνική παράδοση, την αρχαία Ελλάδα και την ανεκτικότητα εις το θέμα της ανεγέρσεως του τεμένους. Για να τελειώνουμε με αυτό, οι φιλόλογοι και οι ιστορικοί της Αιθούσης καλώς γνωρίζουν ότι στην Αρχαία Ελλάδα απαγορευόταν να κτίζεις ναό άλλων θεών στον ελληνικό χώρο. Γι’ αυτό και αν πάτε σε οποιοδήποτε αρχαιολογικό μουσείο, δεν υπάρχουν υπολείμματα ναού άλλης θεότητας παρά μόνο, αγαπητέ Κυριάκο –επειδή έχεις μία ένσταση- από τους χρόνους της Ρωμαιοκρατίας. Χρειάστηκε να έρθουν οι ρωμαϊκές λεγεώνες στην Ελλάδα και διά της βίας να επιβάλλουν ανέγερση αλλότριων θεών στον ελλαδικό χώρο. Γι’ αυτό και για όσους επίσης γνωρίζουν, ο Σωκράτης καταδικάστηκε εις θάνατον με την κατηγορία ότι εισήγαγε καινά δαιμόνια. Τουτέστιν, για να τελειώνουμε, στην αρχαία Ελλάδα ουδεμία θρησκευτική ανεκτικότης υφίστατο. Αντιθέτως, όποιος προσέβαλλε τους θεούς έλεγε ο νόμος «παραδούναι τοις ένδεκα τεθνάτω αυθημερόν». Το τελειώνω το ιστορικό κομμάτι, για να ξέρουμε γιατί μιλάμε.
Μας λέει ο Άδωνης ότι στην αρχαία Ελλάδα απαγορευόταν να χτίζονται ναοί άλλων θεών. Επειδή όμως και η γάτα μου κάτι έχει ακουστά για λατρεία του Μίθρα και άλλων ανατολίτικων θεών, φροντίζει να το περιορίσει: στην κλασική εποχή το απαγόρευαν, αλλά μετά ήρθαν οι Ρωμαίοι  και μας επέβαλαν με το ζόρι (άλλον γκαϊλέ δεν είχαν) να χτίζουμε τζαμ… ναούς του Μίθρα. Ισχυρίζομαι ότι αυτή η θέση του Άδωνη είναι πέρα για πέρα ψέμα, και θα προσπαθήσω να το αποδείξω. Για να μη μακρηγορήσω, προσπερνάω τα «καινά δαιμόνια» του Σωκράτη, που βέβαια δεν νοούνταν σαν ξένες θεότητες· επίσης, να επισημάνω ότι το παράθεμα του νόμου που δίνει ο Άδωνης πρέπει να το έχει γράψει… Πέρσης, διότι το παραδούναι είναι ενεργητικό απαρέμφατο και δεν ταιριάζει με την προσταχτική του τεθνάτω. Το παραδούναι έπρεπε να είναι κάτι σαν παραδοθείς.
Γιατί λέω ότι ψεύδεται ο Σπυράδωνης; Διότι θα μπορούσε κανείς να του απαριθμήσει αρκετές περιπτώσεις για νέους θεούς ξενικής καταγωγής, που ενσωματώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο στο επίσημο πάνθεο ελληνικών πόλεων. Δύο μόνο παραδείγματα αρκούν:
Η Βένδις (ή Βενδίς με περισπωμένη) ήταν θρακική θεότητα που άρχισε να λατρεύεται επισήμως στην Αθήνα από τους Θράκες εμπόρους την εποχή του Περικλή. Στην εποχή του Πλάτωνα  έχει πλέον οργανωμένη επίσημη λατρεία, με εορτές και πομπές στις οποίες συμμετείχαν επισήμως και οργανωμένα και Αθηναίοι πολίτες. Η Πολιτεία του Πλάτωνα (Πολιτεία 327Α-328Β) ξεκινάει με αναφορά στα Βενδίδεια, τη γιορτή προς τιμή της θρακικής αυτής θεότητας. Την εποχή του Αλεξάνδρου, το αθηναϊκό κράτος χρηματοδοτούσε τα έξοδα των Βενδιδείων, όπως φαίνεται από τα κατάστιχα της Ακρόπολης (δείτε εδώ στους στίχους 86-87)
Θα αντιτάξουν κάποιοι ότι η Βένδις δεν ήταν και τόσο ξένη, αφού οι Θράκες ήταν περίπου ελληνικό φύλο και αφού τη Βένδη κάποιοι την ταύτιζαν με την Άρτεμη. Δεν έχουν δίκιο, αλλά δεν θα προσπαθήσω να τους αντικρούσω, διότι έχω κι άλλο παράδειγμα, ακόμα πιο τρανταχτό. Πιο αιγυπτιακή θεότητα από την Ίσιδα γίνεται; Δεν γίνεται. Κι αν η λατρεία της Ίσιδας έγινε μια από τις σημαντικότερες λατρείες του ελληνικού κόσμου κατά την προχωρημένη ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο, στην Αθήνα λατρευόταν από πολύ παλιότερα. Το ξέρουμε αυτό, επειδή το 333 π.Χ., όταν δίνεται σε εμπόρους από το Κίτιο της Κύπρου άδεια να ανεγείρουν ναό της Αφροδίτης στον Πειραιά, προστίθεται η φράση «καθάπερ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι τὸ τῆς Ἴσιδος ἱερὸν ἵδρυνται» (εδώ, στο τέλος).
Δίνεται δηλαδή η άδεια στους Κιτιείς να ιδρύσουν ναό της Αφροδίτης, όπως ακριβώς έχουν οι Αιγύπτιοι ιδρύσει ναό της Ίσιδας. Επομένως, όχι απλώς δινόταν δικαίωμα σε ξένους να ιδρύουν ναούς για ξένες θεότητες, αλλά αυτό στη συνέχεια δηλωνόταν χωρίς καμιά φόρτιση, σαν κάτι το καθημερινό –μπορούμε όχι αβάσιμα να υποθέσουμε ότι θα υπήρχαν και πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις.
Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς και σε πληθώρα άλλων περιπτώσεων με λατρείες ανατολικών και άλλων ξενικής προέλευσης θεοτήτων από θιάσους, συλλόγους λατρευτών, που δρούσαν ανενόχλητοι σε όλες τις ελληνικές πόλεις. Θα μπορούσε να αναφερθεί στην ενδεχομένως μη ινδοευρωπαϊκή προέλευση θεών του δωδεκαθέου, ή στον Διόνυσο και στον Πάνα, θεούς που διατήρησαν μέχρι μια αρκετά προχωρημένη περίοδο τον ξενικό ή/και ημιάγριο ή/και εξωτικό χαρακτήρα τους.  Αλλά είναι προτιμότερο να μείνουμε σε δυο άλλες περιπτώσεις. Το ίδιο το όνομα που διάλεξε ο ελληνολάτρης μας, ο Άδωνης εννοώ, πού παραπέμπει;  Μπορεί οι σημιτικές εκδοχές της λατρείας του Αδώνιδος να παραμένουν πολύ ασαφείς, αλλά στον ελληνικό χώρο λατρευόταν ήδη την εποχή της Σαπφώς (απ. 140 και 168) ως μια ρητά ξένη θεότητα, που προερχόταν από τον σημιτικό χώρο, σε ορισμένους μύθους με τη μεσολάβηση της Κύπρου. Πατέρας του σύμφωνα με απόσπασμα που αποδίδεται στον Ησίοδο ήταν ο… Φοίνιξ -ω του δράματος για τον Σπυράδωνη!
Τέλος, πόσο “ελληνική” θεότητα ήταν η Κυβέλη / Μήτηρ Θεών; Δεν ξέρουμε σήμερα μόνο την φρυγική προέλευσή της (ή έστω την ισχυρότατη ανατολική επιρροή σε μια λατρεία που μαρτυρείται ήδη από τα μυκηναϊκά χρόνια)· τα ανατολίζοντα και οργιαστικά στοιχεία της λατρείας της ήταν προφανή σε όλους και τονίζονταν συνειδητά. Αυτό δεν εμπόδισε όμως τις αρχές των πόλεων να την εντάξουν στο επίσημο πάνθεό τους, με οργανωμένη λατρεία και ναούς στο κέντρο της πόλης. Το Μητρώο της αθηναϊκής αγοράς, έδρα αρχικά της βουλής, έγινε τον πέμπτο πιθανότατα αιώνα ναός της Μητέρας των Θεών, της Κυβέλης, αλλά και έδρα των επίσημων αρχείων της πόλης (εξού και η λέξη μητρώο). Πόση μεγαλύτερη ενσωμάτωση μιας κατά βάση ξένης λατρείας στον πυρήνα της δημόσιας ζωής θέλει ο Άδωνις;  Μια ανατολική, οργιαστική λατρεία γίνεται η έδρα των αρχείων της πόλης!
Κατέδειξα νομίζω πειστικά ότι είναι λάθος (ή ψέμα) αυτό που ισχυρίστηκε στη Βουλή ο Άδωνης, ότι τάχα οι αρχαίοι απαγόρευαν την ίδρυση ναών ξένων θεοτήτων· αν διαβάζει, ελπίζω (αλλά δεν πιστεύω) ότι θα έχει το θάρρος να παραδεχτεί το λάθος του στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση της Βουλής. Βέβαια, στην ανάλυση αυτή παρέκαμψα μια άλλη πτυχή του θέματος. Ας υποθέσουμε, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ότι ο Άδωνης είχε δίκιο και ότι οι αρχαίοι απαγόρευαν τους ξένους ναούς –θα έπρεπε τάχα να τους μιμηθούμε; Αν είναι έτσι, τότε, όπως είπε κάποιος σχολιαστής, να επαναφέρουμε επίσης τη δουλεία, να κλείσουμε όλες τις γυναίκες στα σπίτια, και να συγκροτήσουμε επίλεκτες στρατιωτικές μονάδες που να απαρτίζονται από ζευγάρια εραστών και ερωμένων, όπως ήταν ο Ιερός Λόχος! Θέλω να πω, το τζαμί είναι μια σύγχρονη δημοκρατική υποχρέωση απέναντι στους μωαμεθανούς μουσουλμάνους κατοίκους του Λεκανοπεδίου (από τις οποίες πολλές δεκάδες χιλιάδες είναι Έλληνες πολίτες όσο και ο Άδωνης) και θα πρέπει να φτιαχτεί ανεξάρτητα από το τι έκαναν, πριν από 2.500 χρόνια, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Ωστόσο… ωστόσο δεν έπρεπε η ρετσινιά του Άδωνη να μείνει αναπάντητη –γιατί, θα το έχετε παρατηρήσει, στις μέρες μας δεν είναι καθόλου σπάνια η καπηλεία των αρχαίων μας, η χειραγώγησή τους· επειδή δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη σε αυτά που λέμε ή επειδή ντρεπόμαστε να τα πούμε, τα βάζουμε στο στόμα κάποιου αρχαίου, κι έτσι ο κ. Κοτρώτσος βάζει πρωτοσέλιδο στον Ελεύθερο Τύπο τον χαλκευμένο Ισοκράτη, ο κ. Κουκοδήμος ψελλίζει ακατανόητα αρχαία ρητά για να δικαιολογήσει τις πομπές του, ο Άδωνης (πάλι!) πετσοκόβει τον Σόλωνα για να τον βγάλει ξενόφοβο, ο καθηγητής τις προάλλες σκαρώνει ανύπαρκτο ρητό του Πολύβιου για να κινδυνολογήσει για τη γλώσσα, νισάφι πια! Τουλάχιστον οι αρχαίοι είχαν τη λεβεντιά να λένε τις απόψεις τους χωρίς να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ή πίσω από τους προγόνους τους. Και θα περίμενε κανείς από έναν βουλευτή, που επιπλέον κερδίζει το ψωμί του πουλώντας τους αρχαίους, να μην τους διαστρεβλώνει τόσο ασύστολα –ή τουλάχιστον να μπορεί να πει μια αρχαία φράση, πέντε λέξεις, χωρίς να κάνει λάθη που θα έκαναν και Σκύθη αστυφύλακα να βάλει τα γέλια!

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

ΘέματαΟ μοναχικός μας δρόμος


αναδημοσίευση από http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8675
του Δημήτρη Καμπουράκη
«Ραγδαίες ιδιωτικοποιήσεις, κανονικό ενιαίο μισθολόγιο, επέκταση της εφεδρείας, δραστική μείωση κρατικών φορέων, νέο φορολογικό σύστημα και άλλα χαριτωμένα. Ένας Αρμαγεδών, με καθυστέρηση.»  Ο πρωθυπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος, με το διάγγελμα του της Τρίτης 6 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 8.05, εξασφάλισε την έκτη δόση στη χώρα, αναγγέλλοντας παράλληλα κοινωνική εξέγερση και εκλογές εντός τριμήνου.
Η κυβέρνηση, με το τροϊκανό πιστόλι στον κρόταφό της, αποφάσισε να κάνει μέσα σε είκοσι μέρες όσα δεν έκανε μέσα σε δυο χρόνια και να αλλάξει μέσα σε τρεις μήνες όσα δεν άλλαξαν τριάντα κυβερνήσεις μέσα σε τριάντα χρόνια. Δεν αναφέρομαι διόλου στο τι είναι σωστό και τι λάθος, από όσα εξήγγειλε ο κ. Βενιζέλος. Η συζήτηση αυτή, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι άνευ αντικειμένου. Το θέμα υπεραπλουστεύτηκε αστραπιαία. Μπορούν να γίνουν ή όχι; Διότι, εκεί που έφθασε η κατάσταση, είτε θα γίνουν με αστραπιαίους ρυθμούς, είτε δεν θα γίνουν διόλου. Απαντώ χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.
Όχι, δεν μπορούν να γίνουν. Όσα υποσχέθηκε ο κ. Βενιζέλος θα βρεθούν μπροστά σε μια εξοργισμένη κοινωνία που θα αντιδράσει μαζικά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η αντίδραση αυτή είναι αυτοκτονική, τι σημασία έχει όμως η ταπεινή μου γνώμη; Η ελληνική κοινωνία έχει αποφασίσει ότι τέτοιου είδους σωτηρία δεν γουστάρει. Οι «εκπρόσωποι» της στο Κοινοβούλιο, στον συνδικαλισμό, στους θεσμούς, στο κράτος, θα το εκφράσουν με κάθε τρόπο. Και παράλληλα, η ίδια η κοινωνία θα κατέβει σε δρόμους και σε πλατείες. Κάποια μεταφυσική πίστη, οδηγεί τους πάντες να πιστεύουν ότι υπάρχει μια κάποια λύση αλλού. Η οποία λύση, δεν είναι απαραίτητο να είναι ορατή σήμερα, αλλά θα φανεί μόνο όταν καταρρεύσει το σύστημα που κυβερνά. Έτσι πιστεύουν, έτσι πράττουν, έτσι υποχρεώνουν τους εκπροσώπους τους να πορεύονται. Δεν πιστεύω ότι η κυβέρνηση είναι ικανή να πραγματοποιήσει ούτε το 10% όσων αποφάσισε. Χιλιάδες εμπόδια, αντιδράσεις, ενστάσεις, αναλύσεις, εντάσεις και εξεγέρσεις από μια κοινωνία που έχει χάσει και την αίσθηση του μέτρου και την υπομονή της, θα τα μπλοκάρει. Σε τρεις μήνες το πολύ θα έχουμε εκλογές, καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ, δραματική μείωση του δικομματισμού, πολιτική αστάθεια και οικονομικό χάος. Τι θα κάνουν οι ευρωπαίοι δεν ξέρω. Δικός τους ο γόρδιος δεσμός, δικά μας τα απόνερα του. Εμείς πάντως, ως χώρα, αποκλίνουμε από την Ευρώπη, ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση φαίνεται να συγκλίνει στα λόγια και στις θεωρητικές αποφάσεις.
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, ως λαός οδεύουμε ολοταχώς προς τον μοναχικό μας δρόμο κάπου πέρα από την Ευρώπη. Εύχομαι και ελπίζω να έχουμε τη δύναμη των προγόνων μας όταν ξαναβρέθηκαν ή ξαναεπέλεξαν τη μοναχική πορεία μέσα στον σκληρό αυτό κόσμο