Ακούω τα περί επιτρόπων στα υπουργεία, τα περί στενού οικονομικού ελέγχου στο διηνεκές, τα περί του ότι η Γερμανοί θα αποφασίζουν για εμάς και «θα γίνουμε επιτέλους άνθρωποι» και αδυνατώ να καταλάβω τη διαφορά έχει με ένα καθεστώς στρατιωτικής κατοχής.
Ακόμη πιο εξοργιστική, είναι η άποψη ότι εκχώρηση κυριαρχίας έγινε όταν γίναμε μέλη της ΕΟΚ, αργότερα της ΕΕ ακολούθως της ΟΝΕ και ούτω καθεξής. Συνεπώς (κατά τους σύγχρονους δοσίλογους, οι οποίοι βεβαίως όχι μόνο δεν πρόκειται πληρώσουν αλλά θα είναι οι μόνοι που θα βγουν κερδισμένοι) δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Όπως και παλαιότερα οι Ευρωπαίοι αποφάσιζαν για εμάς, έτσι και τώρα θα αποφασίζουν, απλά ο έλεγχος θα γίνεται πλέον αμεσότερα.
Υπάρχει όμως μία ειδοποιός διαφορά. Σε όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες η συμμετοχή της χώρας ήταν εθελοντική. Όποιος δεν ήθελε δεν ακολουθούσε. Πχ η Μεγάλη Βρετανία δεν θέλησε να ακολουθήσει στο πείραμα το ευρώ. Δικαίωμά της, ως κυριάρχο κράτος, το οποίο έγινε σεβαστό από όλους.
Ακόμη πιο σημαντικό δε, είναι το γεγονός ότι μεταξύ των κρατών υπήρχε ισονομία. Οι ίδιοι όροι ίσχυαν για την Γερμανία, οι ίδιοι και για την Ελλάδα, οι ίδιοι και για τις πρώην ανατολικές χώρες. Και μία οδηγία, κανονισμός κλπ εφαρμοζόταν το ίδιο σε όλες τις χώρες.
Κοινώς, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας εφόσον γίνεται εθελοντικά. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δω μία μείωση των εθνικισμών στην Ευρώπη, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το Ευρωπαϊκό όραμα. Και πιο ωμά δεν έχω κανένα πρόβλημα να αισθάνομαι λιγότερο Έλληνας, και να νιώθω περισσότερο Ευρωπαίος. Χαίρομαι δε που οι ευρωσκεπτικιστές περιοριζόταν στους κόλπους της ακροδεξιάς και ενός μέρους της αριστεράς (κυρίως αυτούς που θεωρούν μείζον πολιτικό θέμα καίριας σημασίας για την σύγχρονη Ελλάδα την αποκατάσταση του Βελουχιώτη) ενώ η ευρεία πλειοψηφία του λαού συμμεριζόταν την ευρωπαϊκή προοπτική, σε ένα μέλλον όπου τα εθνικά κράτη θα άλλαζαν για χάρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.
Αρκεί όμως το ίδιο να ισχύει και για τους υπόλοιπους. Γάλλους, Γερμανούς, Ισπανούς, όλους. Πρώτον γιατί κάτι τέτοιο επιτάσσει η ισονομία. Η ΕΕ δεν οικοδομήθηκε στην λογική ότι τα πλούσια ή πολυπληθή κράτη θα κάνουν κουμάντο. Προκειμένου να το πετύχουν δε, στρέβλωσαν συνειδητά ακόμη και την δημοκρατική εκπροσώπηση των λαών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μόνο στο Ευρωκοινοβούλιο (που εκ των πραγμάτων έχει περιορισμένες αρμοδιότητες) υπάρχει μία στοιχειώδης αναλογία πληθυσμού και εδρών για κάθε χώρα. Τόσο στην Επιτροπή όσο και στο Συμβούλιο, το κάθε κράτος (ασχέτως πληθυσμού, πλούτου ή δύναμης) έχει μία ψήφο.
Και δεύτερον γιατί ως γνήσιος Ελληναράς είμαι της άποψης «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Δεν με νοιάζει τι θα πάθω και πως, αρκεί να πάθει το ίδιο και ο διπλανός μου. Τελικά όσο άθλια και να είναι αυτή η νοοτροπία αποδίδει στην ουσία της την έννοια της ισονομίας (τουλάχιστον στην Ευρώπη). Άλλωστε και οι Έλληνες δεν ανακάλυψαν την δημοκρατία επειδή ήταν το καλύτερο πολίτευμα. Τείνω προς την άποψη ότι την εφάρμοσαν ακριβώς γιατί δεν ανέχονταν να αποφασίζει μόνος ο διπλανός τους, γιατί δεν τον θεωρούσαν καλύτερό τους.
Και τίθεται τώρα το ζήτημα: Πως είναι δυνατόν να βάλουμε κυρίως Γερμανούς (ή άλλους) επιτρόπους στα υπουργεία που θα κρίνουν τα πάντα. Εάν αποφασιζόταν οι τοποθέτηση επιτρόπων από την Ευρωπαιική Επιτροπή σε όλα τα ανεξαιρέτως κράτη δεν θα είχα κανένα πρόβλημα.
Αλλά το να αποφασίζουν οι Γερμανοί για εμάς, είναι κατοχή. Όπως και να το πούνε, όπως και να το παρουσιάσουν, είναι χουντάρα. Και για λόγους συστηματικής πληρότητας, να διευκρινίσω, ότι θεωρώ τους υπουργούς (και εν γένει πολιτικούς) της τελευταίας 30ετίας επιεικώς άχρηστους (με φωτεινές εξαιρέσεις βεβαίως). Είναι οι δικοί μας άχρηστοι όμως. Εμείς τους διαλέξαμε. Έχουμε κάθε δικαίωμα ως λαός να τα κάνουμε μπουρδέλο. Να καταστρέψουμε τη χώρα και το μέλλον των επόμενων γενεών. Σε καμία περίπτωση όμως δεν σημαίνει ότι επειδή το κάναμε, θα μας σώσουν οι σοφοί, χωρίς να μας ρωτήσουν.
Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν σωστές και λάθος επιλογές – αυτό το κρίνει μόνο η ιστορία. Στην δημοκρατία ο λαός (και συγκεκριμένα ο ελληνικός που στην παρούσα φάση μπορεί να είναι ο πιο ηλίθιος στην Ευρώπη - δεν το κρίνω και δεν με νοιάζει) έχει το δικαίωμα να εκλέγει τους ηγέτες του. Ακόμη και εάν αυτοί είναι ηλίθιοι ή άχρηστοι.
Τον τελευταίο καιρό δεν με νοιάζει εάν θα μας κρατήσουν στο ευρώ. Θεωρώ καταστροφή την έξοδο. Θα πέσει πείνα. Από την κατοχή που ετοιμάζουν όμως, προτιμώ την πείνα. Ας υπάρξουν και νεκροί (στα νοσοκομεία που εκ των πραγμάτων θα υπολειτουργούν), ας πάμε και πενήντα χρόνια πίσω. Το ίδιο έγινε και στην κατοχή. Ο λαός πεινούσε και πέθαινε για να υπερασπιστεί την ελευθερία και την ανεξαρτησία του. Εκτός βεβαίως από αυτούς που πίστευαν ότι «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και μας αγαπάνε». Και όσο και να υποστηρίζω το Ευρωπαϊκό όραμα, δεν μπορώ να το δεχθώ με περιούσιους λαούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου