Κατέβηκα χθες (Κυριακή 06/06/2011) μία βόλτα στην έκθεση βιβλίου στην παραλία Θεσσαλονίκης. Από περιέργεια – και αναγκαστικά λόγω κοινού χώρου – διαπίστωσα από κοντά τη δομή του όχλου που αυτοαποκαλείται «αγανακτισμένοι πολίτες». Εντελώς υποκειμενικά παραθέτω την ποσόστωση του μείγματος (στην Αθήνα προφανώς είναι διαφορετικά τα πραγματα, αλλά δεν έχω εικόνα):
α) 10% κάτι αναρχοκομμουνιστές (ο χαρακτηρισμός χωρίς καμία δόση ειρωνείας ή διάθεσης να τους υποτιμήσω) από τους γραφικούς που θυμάμαι από το πανεπιστήμιο και που κάθε 15νθήμερο κάνουν πορείες στήριξης (σε όλους και σε όλα). Το πραγματικά πρωτοφανές – και το εννοώ – ήταν ότι είχαν ενωθεί υπό κοινή σημαία. Δηλαδή, ΠΑΜΕ, ΣΥΡΙΖΑ, αναρχοαυτόνομοι και το κακό συναπάντημα ήταν συγκεντρωμένοι στην ίδια πορεία. Και επειδή σημαίες δεν υπάρχουν, είχαν συνασπιστεί υπό την ίδια ντουντούκα. Επέλεξαν ένα λέσι με την πιο ψιλή και εκνευριστική φωνή (αυτό ήταν κοινή διαπίστωση που άκουσα και από λοιπούς παρευρισκόμενους), και υπό τους ήχους κατσαρολικών έκαναν επαναστατική γυμναστική.
β) 20% όσοι βρέθηκαν τυχαία στην παραλία. Εγώ και οι όμοιοι μου, όσοι πήγαν στην έκθεση, αυτοί που ούτως ή άλλως θα κατέβαιναν Κυριακή απόγευμα στην παραλία (και είναι πολλοί), τα παιδιά που ήταν μαζεμένα στο διπλανό πάρκο κλπ.
γ) 30% οι πανηγυρτζήδες. Είναι απίστευτο το τι γίνεται με τις καντίνες. Επανάσταση και συγκέντρωση αγανάκτησης υπό τη μυρωδιά πανσέτας πρώτη φορά πρέπει να έχει γίνει. Βεβαίως και οι επαναστάτες κάποια στιγμή πρέπει να φάνε και ασφαλώς όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα στο σουβλάκι. Αμφιβάλλω όμως κατά πόσο υπήρχαν καντίνες στη Αίγυπτο ή κατά πόσο συμβαδίζει η άδεια κατσαρόλα στο ένα χέρι και το λουκάνικο στο άλλο.
δ) 30% οι αργόσχολοι. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα δω τόσους ανεπάγγελτους. Απίστευτα πολλοί συνταξιούχοι αλλά και νοικοκυρές, κάποιες εκ των οποίων είχαν και το μαλλί έτοιμο από το χθεσινό γάμο ή ήταν ίδιες με τη θεία μου την Ευλαμπία. Ξέρετε, την κοντή, με το ρόλει στο μαλλί, που θέλει να δει το παιδί της δημόσιο υπάλληλο, που ψηφίζει Νέα Δημοκρατία, αλλά έχει στο μυαλό της τον νεοφιλελευθερισμό ως Σατανά, και εάν δεν κατέβηκε στη συγκέντρωση για τις ταυτότητες, σίγουρα την έχει κρατήσει (ως ελάχιστη απόδειξη ότι ανήκει και με τη βούλα στο χριστεπώνυμο πλήθος)
ε) 10% τα καμάκια. Και για να μην παρεξηγούμαι – άντρες και γυναίκες. Οι καφετέριες δεν έχουν να λένε τίποτα. Τον καλύτερο κόσμο είχαμε.
Αυτά ως μία κοινωνιολογική και στατιστική προσέγγιση.
Από πολιτικής απόψεως, επιβεβαίωσα την υποψία μου ότι όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος όχι μόνο δεν είχε σαφές αίτημα αλλά ούτε καν κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις. Το μόνο σύνθημα υπό το οποίο ταυτίζονταν όλοι ήταν το «να φύγει η τρόικα, το μνημόνιο» κλπ. Και επειδή περαιτέρω εξειδίκευση δεν υπήρχε το ερμήνευσα ως να φύγει ο δανειστής αλλά να μείνει το δάνειο! Γιατί (υποθέτω πάντα αφού δεν υπάρχει ούτε φορέας ούτε σαφές αίτημα) ελάχιστοι θα ήθελαν την χρεοκοπία.
Είναι σαν να έβγαινα στον Λευκό Πύργο με αίτημα να σταματήσω να πληρώνω το στεγαστικό μου και να μου δώσουν πίσω όλες τις δόσεις που πλήρωσα, αλλά ούτε το σπίτι να μου πάρουν ούτε το δάνειο να μου ζητήσουν. Εάν το έκανα μόνος ή θα έπαιρναν στο ψιλό ή θα πήγαινε η καρπαζιά σύννεφο. Τώρα που το κάνουν όλοι μαζί, πρόκειται για δήθεν πολιτικό αίτημα!!!
Το πλέον αστείο είναι ότι εάν έβγαινε ο Γιωργάκης και εξήγγειλε ένα πρόγραμμα προσλήψεων στο δημόσιο (όπως ο πατέρας του) και έλεγε ότι θα προσλαμβάνονταν οι 100.000 πρώτοι που θα έκαναν αίτηση, είμαι βέβαιος ότι η συγκέντρωση θα διαλύονταν εν ριπή οφθαλμού. Και μάλιστα οι μισοί θα πλακώνονταν στο ξύλο με τους άλλους μισούς για το ποιος θα προλάβει. Τέτοια αγάπη για την πατρίδα και τέτοια συναίσθηση για τους λόγους που μας έφεραν ως εδώ.
Και εάν επικρατεί σύγχυση ως προς το αίτημα, φανταστείτε τι γίνεται στις προτάσεις. «Να βρουν τη λύση οι πολιτικοί» (οι ίδιοι δηλαδή που μας οδήγησαν μέχρι εδώ και που βεβαίως θα ξαναψηφίσουμε), «Να ξαναπάμε στη δραχμή» (αυτό από τα πρόσωπα της πρώτης κατηγορίας) κλπ.
Τελικά το μόνο πράγμα στο οποίο μπορεί να οδηγήσει το «κίνημα» είναι αυτό που λένε στο χωριό μου «θύμωσε ο ζουρλός και έκοψε την πούτσα του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου